Udokumentowane i bogate tradycje historyczne naszego regionu sięgają XIV w. ale wykopaliska archeologiczne potwierdzają obecność ludzi na tym terenie już w okresie neolitu. W Drążgowie i Sobieszynie odnotowano znaleziska z II w. p.n.e. należące do tzw. kultury przeworskiej. W okresie IX - X w. w okolicy Dęblina rozwijały się osady związane ze szlakiem bursztynowym, wiodącym od Morza Czarnego nad Bałtyk. Niektóre z tych osad przekształciły się w wiekach następnych w miasta / Stężyca / i odgrywały ważną rolę w ówczesnym Państwie Polskim.
Obszar dzisiejszego powiatu ryckiego w czasach staropolskich leżał na terenie ziemi stężyckiej, która wywiodła się z wczesnośredniowiecznej kasztelanii sieciechowskiej. Wchodziła ona w skład staropolskiego województwa sandomierskiego. Niezależnie od wciąż niewyjaśnionych do końca kolei losów tej jednostki podziału administracyjnego, która w pewnych okresach traciła swe funkcje na rzecz ziemi radomskiej, nie ulega wątpliwości, że do upadku l Rzeczypospolitej terytorium dzisiejszego powiatu ryckiego należało do ziemi stężyckiej województwa sandomierskiego. Oczywiście obszar dawnej ziemi stężyckiej, działającej na zasadach powiatu, był większy niż dzisiejszy powiat rycki. Obejmował też część terytorium dzisiejszego powiatu łukowskiego w województwie lubelskim, jak również powiatu garwolińskiego w województwie mazowieckim. Trzeba jednak podkreślić, że tylko powiat rycki leży w całości na terenie dawnej ziemi stężyckiej.
Ryki w okresie od 1793 do 1796 były stolicą ziemi stężyckiej i należały do województwa lubelskiego. W czasach Królestwa Polskiego po roku 1815 Ryki należały do województwa podlaskiego (po 1837: guberni podlaskiej) i powiatu łukowskiego. Potem należały do guberni siedleckiej.
Powiat Rycki został powołany 1 stycznia 1956 r. w województwie warszawskim. W skład powiatu weszły: 1 miasto i 24 gromady, które włączono z powiatu garwolińskiego, tj. miasto Dęblin oraz gromady Bazanów Nowy, Białki Dolne, Bobrowniki, Czernic, Grabów Szlachecki, Jagodne, Kłoczew, Korytnica, Moszczanka, Niwa Babicka, Nowodwór, Pawłowice, Rokitnia Stara, Rososz, Ryki, Sobieszyn, Stężyca, Strych (koło Tyrzyna), Swaty Trojanów, Ułęż, Wola Zadybska, Wola Życka i Zadybie Stare.
W momencie utworzenia powiatu, Ryki - stolica powiatu - nie były miastem tylko wsią (siedziba gromadzką). Prawa miejskie Ryki odzyskały 1 stycznia 1957 r. Wtedy tez z powiatu ryckiego wyłączono gromadę Strych i włączono ją powrotem do powiatu garwolińskiego. 31 grudnia 1959 r. do powiatu ryckiego włączono gromadę Walentynów z powiatu łukowskiego.
Po zniesieniu gromad i reaktywacji gmin 1 stycznia 1973 r. powiat rycki podzielono na 2 miasta i 6 gmin tj.: miasta Ryki i Dęblin oraz gminy Kłoczew, Nowodwór, Ryki, Stężyca, Trojanów i Ułęż. Po reformie administracyjnej w 1975 r. terytorium zniesionego powiatu ryckiego włączono głównie do nowego (mniejszego) województwa lubelskiego, oprócz gmin Kłoczew i Trojanów, które włączono do województwa siedleckiego.
Wraz z reforma administracyjną w 1999 r. przywrócono powiat rycki, tym razem w województwie lubelskim, lecz o nieco mniejszym obszarze w porównaniu z tym z początku 1975 r.: gmina Trojanów pozostała przy Mazowszu (w powiecie garwolińskim), natomiast gmina Kłoczew powróciła do powiatu ryckiego i znalazła się po raz pierwszy na Lubelszczyźnie. Miasto i gminę Ryki w 19992 r. połączono we wspólną gminę miejsko-wiejską Ryki. Porównując obszar dzisiejszego powiatu ryckiego z obszarem z 1954 r. można zauważyć , że niektóre tereny dawnego powiatu ryckiego znajdują się obecnie w powiecie garwolińskim (woj. mazowieckie), w gminach Trojanów i Maciejowice.